Synonimy te zostały podzielone na 1 grupę znaczeniową i opisane wyrażeniem „jako członek Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego”. Jeżeli znasz inne odpowiedniki znaczeniowe które możnaby wykorzystać w kontekście opisanym jako „jako członek Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego”, możesz je dodać za pomocą Partia komunistyczna. Partia komunistyczna – partia polityczna o skrajnie lewicowym charakterze odwołująca się do ideologii komunizmu powstałego w drugiej dekadzie XIX wieku. Partie te niegdyś odwoływały się do marksizmu-leninizmu, domagały się uspołecznienia środków produkcji czy radykalnej zmiany stosunków społeczno Peter Kenez, autor książki „Odkłamanej historii Związku Radzieckiego”, przypomina: „Gorbaczow popierał tych przywódców, którzy opowiadali się za zmianą i na jakiś czas w NRD, Rumunii i w Czechosłowacji stał się symbolem reform. Wykorzystał swoją władzę, by pozbyć się przywódcy bułgarskiej partii Todora Żiwkowa. Wynika z nich, że straty ludzkie Związku Sowieckiego w wojnie ojczyźnianej lat 1941–1945 sięgnęły 41 mln 979 tys. osób. Jest to o prawie 15 mln więcej, niż sądziła komisja Gorbaczowa. Jeszcze 10 mln 833 tys. – to śmiertelność z tzw. przyczyn naturalnych wśród ludności cywilnej i wojskowych. Ruch socjalistyczny na ziemiach polskich rozpoczął się w latach 70. XIX wieku. W 1882 roku powstała partia Proletariat, która istniała cztery lata. Następczynią tej partii był tzw. II Proletariat. Jego członkowie znaleźli się wśród uczestników Zjazdu Paryskiego, w którym wzięli udział także działacze Związku Robotników Pucz moskiewski. rozpad Związku Radzieckiego. Od górnego lewego rogu, zgodnie z ruchem wskazówek zegara: miejsce śmierci trzech ofiar puczu zaraz po jego zakończeniu; prezydent Rosyjskiej FSRR Borys Jelcyn z trójkolorową flagą Rosji pozdrawia tłum demonstrantów w południe 22 sierpnia 1991 roku przed budynkiem Rady Najwyższej RFSRR Mo88. Examples Dmitrij Dmitrijewicz Szostakowicz wstąpił do Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. Aparatczycy Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego nie mylili się. WikiMatrix Specjalizuje się w historii Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. Literature Dokładnie w jaki sposób Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego podejmowała decyzje? Literature A tu proszę: nie wiedzieli, czy przyszły sekretarz generalny Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego jest żonaty. Literature Partia należała do struktur Związku Partii Komunistycznych - Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. WikiMatrix – Sekretarzem Generalnym Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego jest Michaił Edwardowicz Siergietow. Literature Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego jest mózgiem, dumą i sumieniem naszej epoki. Literature PKRM należy do Europejskiej Partii Lewicy i do Związku Partii Komunistycznych - Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. WikiMatrix W 1939 został członkiem Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. WikiMatrix –Rostow jest ze Smoleńska – wyjaśnił Dickstein. – Należy do KPZR – Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. Literature Od lipca 1990 do kwietnia 1991 członek Biura Politycznego Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. LASER-wikipedia2 Do 1991 był członkiem Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. WikiMatrix Sekretarz Generalny Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego (1985–1991) oraz przewodniczący Prezydium Rady Najwyższej ZSRR (1988–1990). WikiMatrix Prezydium Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego stanowiło w praktyce ciało zarządzające ZSRR. Literature Był członkiem Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego od 1941 roku. WikiMatrix członek partii komunistycznej Definicja w słowniku polski Synonimy partyjny · członek partii · działacz · partyjniak · towarzysz Przykłady – Oni przynajmniej w coś wierzą. – Dlaczego mówisz „oni”, skoro jesteś członkiem partii komunistycznej? „Czy jesteś lub kiedykolwiek byłeś członkiem partii komunistycznej?” Literature - Podobnie jak wy, towarzyszu Suworow, jestem lojalnym członkiem partii komunistycznej. Literature Wybrani reprezentanci byli, poza kilkoma wyjątkowami, członkami Partii Komunistycznej. WikiMatrix / Nie jestem, ani nigdy nie byłem / członkiem partii komunistycznej. Czy jesteś albo byłeś członkiem Partii Komunistycznej? W 1947 odmówił odpowiedzi na pytanie Jesteś, lub byłeś członkiem partii komunistycznej? WikiMatrix – Sylwester był teraz czynnym członkiem partii komunistycznej. Literature We Francji niewielu Żydów było oficjalnie członkami partii komunistycznej. Literature Osoby te były również członkami partii komunistycznej. EurLex-2 Został członkiem partii komunistycznej. WikiMatrix Nie, żadnego dowodu, że był członkiem partii komunistycznej. — Czy zdaje pan sobie sprawę, że pan Sanderson był kiedyś członkiem Partii Komunistycznej? Literature Jest pan lub kiedykolwiek był członkiem Partii Komunistycznej? Mój ojciec był wysokim urzędnikiem i oczywiście członkiem partii komunistycznej. Literature Stary głośno zatrzasnął książkę i zapytał Krymowa: - Jesteście oczywiście członkiem partii komunistycznej? Literature - W Rumunii Gheorghiu - Dej umacniał swoją pozycję wśród członków Partii Komunistycznej... Literature Nie można być oficerem Armii Czerwonej, nie będąc jednocześnie obywatelem radzieckim i członkiem partii komunistycznej. Literature Byli to członkowie partii komunistycznej. Literature Został członkiem partii komunistycznej, by zostać oficerem? Literature - Jest pan członkiem partii komunistycznej? Literature Jeżeli nie był członkiem partii komunistycznej, to na pewno jednym z jej najbardziej oddanych sympatyków. Literature Naturalnie, zazwyczaj dacze dostawali tylko członkowie Partii Komunistycznej Literature Dostępne tłumaczenia Autorzy Kategoria: Druga wojna światowa Data publikacji: Autor: Przy tekście pracowali także: Anna Winkler (redaktor) Anna Winkler (fotoedytor) W czasach zimnej wojny normą były masowe ucieczki mieszkańców bloku wschodniego do krajów kapitalistycznych. Zabiedzeni desperaci potwierdzali przewagę zachodu nad wschodem. Ale zdarzali się też tacy, którzy porzucali kapitalistyczny raj dla ojczyzny światowego proletariatu. Co nimi kierowało? W Związku Radzieckim, jak głosi propagandowa pieśń, człowiek rzekomo „wolno oddychał”. Wbrew tym słowom, mieszkańcy bloku wschodniego masowo wybierali… inny rodzaj oddechu. Statystyki migracji „z” i „do” nie pozostawiają w tej kwestii żadnych wątpliwości. Na opuszczenie komunistycznego raju decydowały się setki tysięcy. Przybywały do niego pojedyncze jednostki. Co mogło kierować tymi, którzy wbrew powszechnym ruchom migracyjnym wybierali ucieczkę pod prąd? Jedną z możliwych odpowiedzi sugeruje fińska powieściopisarka, Katja Kettu, w książce pod tytułem „Ćma”: Podobno tam, za granicą (w Związku Radzieckim – przyp. aut.), wyśmiewano substytut kawy, a biodra kobiet otulały wałeczki tłuszczu, bułki pieczono z jedwabistej pszenicy, a kołchozowa krowa z pełnymi wymionami ryczała: Przyjdź i wydój mnie! Ktoś uciekł bojerem do Ruskich i od razu mianowano go komisarzem na terenie Murmańska. Radziecka propaganda dbała o to, by przedstawiać Związek Radziecki jako kraj mlekiem i miodem płynący. Kto uwierzył w to na tyle, by się tam przenieść? Ilustracja przedstawia fragment plakatu pierwszomajowego z 1920 roku (źródło: domena publiczna). Ziemia obiecana zdekonspirowanych szpiegów Na niemal wszystkie ucieczki z krajów kapitalistycznych do Związku Radzieckiego wpływ miała mrówcza, wieloletnia praca niezwykle skutecznego sowieckiego wywiadu. Uciekali bowiem głównie… zdekonspirowani szpiedzy. Przymiotniki „mrówcza” i „wieloletnia” zostały tu użyte nieprzypadkowo. Bardzo często inwigilowano i infiltrowano stowarzyszenia lewicowe pojawiające się na uniwersytetach. Środowiska studentów elitarnych uczelni były z punktu widzenia Związku Radzieckiego najbardziej obiecujące. Wiadomo było bowiem, że ich przedstawiciele pełnić będą w przyszłości odpowiedzialne funkcje w administracji państwowej. Przykładem sukcesu sowieckiego wywiadu jest kariera jednego z najsłynniejszych szpiegów wszech czasów – Kima Philby’ego. Zaprzyjaźnił się on z komunizmem jeszcze w okresie studiów na uniwersytecie w Cambridge. Ukrywał jednak swoje sympatie i przed długi czas budował, między innymi jako korespondent dziennika „Times”, legendę żarliwego antykomunisty. Był w tym tak przekonujący, że w czasie drugiej wojny światowej został zatrudniony przez brytyjski wywiad. Dzięki temu mógł służyć Związkowi Radzieckiemu jako podwójny agent. Artykuł powstał między innymi w oparciu o książkę Katji Kettu „Ćma”, która ukazała się właśnie nakładem wydawnictwa Świat Książki. Do jego całkowitej dekonspiracji doszło dopiero w 1963 roku. Philby pracował wówczas w placówce brytyjskiego wywiadu w stolicy Libanu. Musiał szybko salwować się ucieczką. Zdołał, przy pomocy agentów KGB, zbiec z Bejrutu na pokładzie okrętu pod sowiecką banderą. I tak przybył do swojej nowej ojczyzny – Związku Radzieckiego. W Odessie, gdzie zszedł na ląd, przyjęto go z honorami godnymi bohatera narodowego. Wieloletni podwójny agent nie był jedynym szpiegiem zwerbowanym w Cambridge. Sowieckiemu wywiadowi udało się zdobyć tam aż pięciu współpracowników (tak zwana „piątka z Cambridge”). Dwóch z nich, Donald MacLean i Guy Burgess, znalazło się w ZSRR na wiele lat przed Philby’m. Z obawy przed dekonspiracją szukali tam schronienia już w 1951 roku. Cała trójka resztę życia spędziła w Moskwie, do końca wierząc w ideały komunizmu. Kim Philby przez wiele lat działał jako podwójny agent. Uciekł do ZSRR, gdy jego współpraca z wywiadem radzieckim wyszła na jaw. W ZSRR został przywitany jak bohater. Jego wizerunek pojawił się nawet na znaczkach (źródło: domena publiczna). Mniej szczęścia mieli pozostali dwaj członkowie „piątki”, Anthony Blunt i John Cairncross. Po denuncjacji zostali publicznie napiętnowani przez brytyjskie władze. Powody fascynacji Brytyjczyków Związkiem Radzieckim można poznać dzięki odtajnionym po ćwierćwieczu wspomnieniom Blunta. Podkreśla on, że na sowiecką stronę przeszedł pod wpływem ówczesnego partnera seksualnego. Był nim Burgess. Ale pisze też o innych czynnikach, które „ułatwiły” mu konwersję: W Cambridge panowała szczególna atmosfera, a entuzjazm dla wszelkiej działalności antyfaszystowskiej osiągnął takie natężenie, że popełniłem pod ich wpływem największy błąd mojego życia. Naukowcy — łakomy kąsek Członkowie siatki szpiegowskiej z Cambridge zostali przyjęci w Związku Radzieckim z otwartymi ramionami. Podobnie gościnne przyjęcie zgotowano zdekonspirowanym agentom ze Stanów Zjednoczonych. Sowiecki wywiad nie zaniechał, naturalnie, działalności na terenie swojego największego wroga. Łakomym kąskiem dla komunistycznych rekruterów byli tam wybitni naukowcy, zwłaszcza ci pracujący przy programach rządowych. Najgroźniejszą siatkę szpiegowską na terenie Wielkiej Brytanii Sowieci zwerbowali… spośród studentów uniwersytetu w Cambridge. Na zdjęciu Trinity College, gdzie studiował Kim Philby, jeden z czonków „piątki z Cambridge” (zdj. Cmglee, lic. CC BY-SA Największym sukcesem agentów ZSRR było pozyskanie pracujących dla armii amerykańskiej inżynierów Alfreda Saranta oraz Joela Barra. Zostali oni głównymi figurami siatki szpiegowskiej Rosenbergów. Tak ich osiągnięcia opisuje Stanisław Gregorowicz w tekście „Amerykańscy bohaterowie Związku Radzieckiego”: W latach 40. Rosjanie ukradli — za pośrednictwem Juliusa Rosenberga oraz jego kontaktów z Joelem Barrem i Alfredem Sarantem — pierwsze projekty radaru i zapalnika zbliżeniowego do pocisków przeciwlotniczych. Siatka ta działała szczególnie intensywnie w latach 1942-1946, kiedy Amerykanie pracowali nad bombą atomową w ramach „Projektu Manhattan”. Po wpadce Rosenbergów obaj naukowcy uciekli do Związku Radzieckiego. Tam, w nimbie bohaterów komunizmu, pracowali dalej. Ale już dla nowej ojczyzny. Radziecki wywiad był zainteresowany amerykańskimi badaniami nad bronią jądrową. Informacje na ten temat pozyskiwali przez siatkę szpiegowską, na czele której stali Ethel i Julis Rosenbergowie (zdj.). Po wpadce zostali oni skazani na śmierć, niektórym ich współpracownikom udało im się jednak uciec (źródło: domena publiczna). Lep dla naiwnych Prężnie działająca sowiecka propaganda trafiała na podatny grunt szczególnie w przypadku ludzi młodych. Wizja społecznej sprawiedliwości przekonywała nie tylko tych, którzy buntowali się przeciwko otaczającej ich rzeczywistości, ale często także po prostu jednostki słabe i naiwne. Taka – młodziutka i niestabilna emocjonalnie – była z pewnością bohaterka książki Katji Kettu „Ćma”. Tak referuje swoją ucieczkę z Finlandii do ZSRR: Nie odwracam się. Z nozdrzy unosi mi się para, wąskie narty lśnią, a w ustach czuję smak metalu. Pierś ogrzewa mi przywieziona przez hodujących renifer Skoltów kwadratowa karta od Wilczego Zęba. Napisał na niej: „Miłaja Irgoczko, prijezdżajtie tu budować lepszy świat. Załatwię paszport i przepustkę”. Myślę o atramentowych zawijasach i twardych, kościstych dłoniach, które to napisały. Wkrótce te wysmukłe palce mnie obejmą. Jej historia pokazuje jednak, że Związek Radziecki dopieszczał i pielęgnował tylko najbardziej przydatnych imigrantów. Naiwnej bohaterce „Ćmy” wprawdzie udało się przedostać do upragnionego „raju”, ale nie czekała jej tam bynajmniej świetlana przyszłość. Trafiła do gułagu w Workucie. Artykuł powstał między innymi w oparciu o książkę Katji Kettu „Ćma”, która ukazała się właśnie nakładem wydawnictwa Świat Książki. Podobne rozczarowanie przeżył Lee Harvey Oswald. Ten amerykański awanturnik i buntownik, przejawiający ewidentne zaburzenia emocjonalne, przyznawał się do fascynacji marksizmem. Uciekł do Związku Radzieckiego, i ostentacyjnie oddał tam amerykański paszport. Sowieci nie mieli jednak z niego pożytku. Wkrótce został przeniesiony do Mińska, gdzie pracował w fabryce sprzętu elektronicznego. Jednak życie w stolicy Białoruskiej SSR szybko mu się znudziło. Wrócił do ojczyzny… i przeszedł do historii jako zabójca prezydenta Kennedy’ego. Kryjówka prześladowanych… i marzenie artystów Choć zakrawa to na paradoks, zdarzały się również ucieczki do ZSRR spowodowane prześladowaniami politycznymi. Były to jednak rzadkie przypadki. Przykładem jest turecki pisarz, Nazim Hikmet Ran, członek Komunistycznej Partii Turcji. Ten potomek polskiego emigranta z powodu antypaństwowej działalności i komunistycznych poglądów spędził w tureckim więzieniu prawie dwanaście lat. Po uwolnieniu Nazim spodziewał się kolejnego aresztowania. By go uniknąć, uciekł do ojczyzny światowego komunizmu. Przyjął polskie obywatelstwo. Do członu Ran dołożył nazwisko dziadka – Borzęcki. Mieszkając już w Związku Radzieckim zyskał ogólnoświatową sławę oraz opinię jednego z najważniejszych tureckich pisarzy dwudziestego wieku. Nazim Hikmet Ran przeniósł się do ZSRR, by uniknąć prześladowań politycznych (zdj. Horst Sturm, lic. CC BY-SA de). Był jednym z najbardziej znanych poza własnym krajem pisarzy tureckich – na zdjęciu z lewej jeden z jego wierszy, własnoręcznie „wystukany” na maszynie (źródło: domena publiczna). Wybitny pisarz nie był jedynym intelektualistą zafascynowanym ideologią Związku Radzieckiego. Lewicowa inteligencja i artyści, określani przez adwersarzy mianem „pożytecznych idiotów”, to już odrębny temat. Prokomunistyczny amok tak wybitnych humanistów jak Jean-Paul Sartre, Louis Aragon czy Julian Huxley dowodzi jednak wielkiej skuteczności sowieckiej propagandy. I fatalnego stanu wiedzy na temat rzeczywistości Związku Radzieckiego. W większości lewicowi entuzjaści nie decydowali się na przeprowadzkę do komunistycznego raju. Czasem go odwiedzali. Ich wizyty były przez gospodarzy drobiazgowo przygotowywane. Poza tym opiewali wielkość Związku Radzieckiego z bezpiecznej odległości. Bibliografia Katja Kettu, Ćma, Świat Książki 2017. Christopher Andrew, Oleg Gordijewski, KGB, tłum. Rafał Brzeski, Bellona 1997. Jerrold i Leona Schecter, Kompromitujące sekrety Ameryki, tłum. Grażyna Waluga, Jacek Złotnicki, Amber 2007. Stanisław Gregorowicz, Amerykańscy „bohaterowie Związku Radzieckiego”, „Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej”, t. XLIV (2009). Dariusz Tołczyk, Gułag w oczach Zachodu, Prószyński i s-ka 2009. Kup taniej na stronie Zobacz również Dwudziestolecie międzywojenne Wszystkie zbrodnie Ławrientija Berii [18+] Stołek szefa NKWD był bardzo gorący - Jagoda i Jeżow wytrzymali na nim zaledwie po dwa lata. Potem przyszło rozstrzelanie. Radzieckiemu Himmlerowi, sadyście uwielbiającemu osobiście... 3 grudnia 2016 | Autorzy: Jakub Kuza For faster navigation, this Iframe is preloading the Wikiwand page for Kategoria:Członkowie Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. Connected to: {{:: Z Wikipedii, wolnej encyklopedii {{bottomLinkPreText}} {{bottomLinkText}} This page is based on a Wikipedia article written by contributors (read/edit). Text is available under the CC BY-SA license; additional terms may apply. Images, videos and audio are available under their respective licenses. Please click Add in the dialog above Please click Allow in the top-left corner, then click Install Now in the dialog Please click Open in the download dialog, then click Install Please click the "Downloads" icon in the Safari toolbar, open the first download in the list, then click Install {{::$ HGIS Lublin to serwis zawierający informacje o historii miasta i regionu, który umożliwia wyszukiwanie informacji na temat osób, wydarzeń, miejsc i źródeł. Informacje te prezentowane są na interaktywnych mapach, wykorzystujących historyczne źródła kartograficzne. Serwis dedykujemy naszemu zmarłemu koledze Tadeuszowi Przystojeckiemu. HGIS Lublin to serwis zawierający informacje o historii miasta i regionu, który umożliwia wyszukiwanie informacji na temat osób, wydarzeń, miejsc i źródeł. Informacje te prezentowane są na interaktywnych mapach, wykorzystujących historyczne źródła kartograficzne. Serwis dedykujemy naszemu zmarłemu koledze Tadeuszowi Przystojeckiemu.

członek komunistycznej partii związku radzieckiego